Δέκα ώρες να έπαιζε, γκολ δεν θα έτρωγε!

Δραματική κατάσταση… Δεν υπήρχε σχέδιο, βλέπαμε τόσες γιόμες, όλοι υστερήσαντες εκτός του Βλαχοδήμου. Όταν φωνάζω από τις αρχές της σεζόν ότι είναι έγκλημα που δεν έπαιζε ο Βλαχοδήμος, κάτι ήξερα… Έχει προσόντα αδιαμφισβήτητα, θάρρος θέλει μόνο να του δώσουν και ενθάρρυνση.

Όλοι οι άλλοι ήταν κάτω του αναμενόμενου. Καταρχήν, λάθος του Μίτσελ που ενώ είχε να παίξει τον Μάρτινς, δεν έβαλε τον Μανωλά. Και πριν το ματς είχα εξηγήσει για ποιο λόγο πρέπει να παίξει πάνω στον Μάρτινς ο Μανωλάς. Δύο αργά σέντερ μπακ έπαιξαν, μαζί με δύο μπακ προβληματικά. Ανύπαρκτος ο Μανιάτης ως δεξί μπακ. Ανύπαρκτος και ο Λυκογιάννης. Όμως το πιο μεγάλο σου πρόβλημα είναι αυτά τα ανεκδιήγητα χαφ.

Έχω αναλύσει πάμπολλες φορές ότι δεν είναι χαφ αυτά για τον Ολυμπιακό. Με Φέισα, Μασάντο, Γκρέκο δεν πας πουθενά. Γιατί; Διότι δεν είναι γρήγοροι, δεν έχουν αντοχή, δεν είναι μπαλαδόροι! Τι έχουν; Τίποτα που να κάνει διαφορά.

Πάμε παρακάτω. Ο Μήτρογλου ήταν ανύπαρκτος και αυτός, ο δε Τζιμπούρ περνάει μεγάλη κρίση τον τελευταίο καιρό. Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν μπόρεσε να κάνει φάσεις. Είναι φοβερό να βλέπεις τον Ολυμπιακό στο "Καραϊσκάκη" να μην μπορεί να κάνει φάσεις, να μην έχει συνδυασμούς, να μην πατάει περιοχή. Παίζοντας με αντίπαλο τον Λεβαδειακό της Ισπανίας!

Πολύ καλά ματς έκανε η Λεβάντε αλλά είναι ο Λεβαδειακός της Ισπανίας. Ως μέγεθος συλλόγου και ως συμβόλαια παικτών. Χαμηλό μπάτζετ, κόσμο δεν έχει, όμως ήταν δύο κλάσεις καλύτερη από τον Ολυμπιακό και στα δύο παιχνίδια. Δέκα ώρες να έπαιζε με αυτόν τον Ολυμπιακό η Λεβάντε, γκολ δεν θα έτρωγε!

Εν τω μεταξύ δεν είναι μόνο η μετριότητα των παικτών του Ολυμπιακού, είναι και ότι δεν δείχνουν πάθος και ψυχή. Άνευροι, άψυχοι, κάποιοι δεν κάνουν για τον Ολυμπιακό.
Πρέπει να αποκτηθεί καλός μπακ τώρα που έφυγε ο Τοροσίδης, αμυντικός χαφ παικταράς, και κουμανταδόρος χάφαρος. Αυτά τα θέλεις απαραίτητα. Υπάρχουν κι αλλού κενά, αλλά αυτά χρειάζονται απαραίτητα. Θες κι άλλα όμως, όπως π.χ. τερματοφύλακα.

Μίλαν- Μπαρτσελόνα είδα, ήταν ένα σεμινάριο που πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις σχολές προπονητών για το πώς πρέπει να παίζεται η Μπαρτσελόνα. Αυτά της τα έχει κάνει στο παρελθόν με την Ίντερ και τη Ρεάλ ο Μουρίνιο. Η Μίλαν την εξουδετέρωσε πλήρως και της έριξε δύο μπαλάκια, από το α΄ ημίχρονο μπορούσε να της βάλει κι άλλα δύο γκολ. Έπαιξε η Μίλαν με τον τρόπο που πάντα λέω ότι πρέπει να παιχτεί αυτή η μεγάλη ομάδα που λέγεται Μπαρτσελόνα.

Πάσα- πάσα- πάσα- πάσα, αλλά μία ευκαιρία δεν έκανε η Μπαρτσελόνα! Δεν την άφησε η Μίλαν. Έρχονταν τα 2 εξτρέμ της Μίλαν με τους 3 χαφ και τους μπροστινούς και στήνονταν μαζί με την αμυντική γραμμή πίσω από το ημικύκλιο της σέντρας. Έκλειναν όλους τους χώρους, ακόμα και ο Μέσι αν του κόψεις την ντρίμπλα, τελείωσε. Έφευγε από τον ένα, έπεφτε πάνω σε άλλον, βγήκε εκτός παιχνιδιού.

Δίδαξε η Μίλαν τι σημαίνει σεβασμός στο χώρο και έξυπνη τακτική. 15 μέτρα μόνο απόσταση η αμυντική γραμμή της με τους χαφ. Και όχι να παίζει άμυνα παθητική, έκανε ότι έπρεπε ώστε να εξουδετερώσει την Μπαρτσελόνα, να της πάρει τη μπάλα και να φύγει βολίδα στην κόντρα να σκοράρει! Το ποδόσφαιρο που μου αρέσει. Και με πάθος, με τράκους, κώλωσαν οι της Μπαρτσελόνα. Νόμιζαν ότι θα ήταν όπως στο ισπανικό πρωτάθλημα που εκεί οι προπονητές τους παίζουν ανοικτά και τρώνε 3-4 γκολ. Η Ιταλία όμως έχει προπονητική σχολή με παράδοση δεκαετιών.

Η ρεβάνς πάντως για εμένα είναι ανοικτή, στην έδρα της η Μπαρτσελόνα έχει τα φόντα να το ανατρέψει το 2-0. Γράφτε όμως αυτό που σας λέω: Αν αποκλειστεί, η δυναστεία της μάλλον θα σβήσει. Ίσως ο Γκουαρντιόλα που τα ζούσε από μέσα, το είχε προβλέψει αυτό, και την κοπάνησε. Μεγαλώνουν ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ακόμα και ο Μέσι πόσο ακόμα είναι δυνατόν να αποδίδει στον εξωφρενικό ρυθμό που αποδίδει τα τελευταία χρόνια; Πόσα ατελείωτα ματς έχουν παίξει με εκπληκτική απόδοση αυτοί οι παίκτες, πόσο να αντέξουν, είναι αφύσικο.

Συντάκτης: Θέμης Σινάνογλου